De Vechtplassencommissie zet zich in voor het behoeden en versterken van de culturele, landschappelijke en natuurwaarden van de Vechtstreek door ruimtelijke ontwikkelingen kritisch te volgen en door kennis over de Vechtstreek te verdiepen en te verspreiden.
Vecht-penning
De Vechtplassencommissie (VPC) kent geen formele Ereleden maar wel persoonlijkheden die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis van de VPC. Dat zijn bijvoorbeeld oud-voorzitters zoals Dr. Mr. J. W. Verburgt en J. Loeff. Sinds het afscheid van Ton Stork als voorzitter van de Commissie in 1999 is ter ere van hem de Ton Stork Vechten voor de Vecht-Penning ingesteld om mensen van bijzondere betekenis voor de Vechtstreek te eren.
De penning is gemaakt door Elisabeth Varga. De inscriptie luidt:
‘Ick sit op Hofwijck staegh aen Goudestein en denck, En vliede van mijn’ Vliedt, om voor uw’ Vecht te Vechten.’ Const. Huygens.
Penning dragers tot op heden zijn:
Marcel Blekendaal (2024), polderwachter en cultuurmakelaar die vele jongeren zijn mooiste verhalen – met de polsstok in de hand- over het landschap vertelt, ons bewustzijn vergroot ook de social media en podcasts.
Max en Nicole van Tilburg (2021), biologische boeren met een gemengd bedrijf, op de Hof van Gunterstein, waarbij winstmaximalisatie niet gaat boven het versterken van de samenhang tussen mens, dier, plant en bodem.
Adriaan van Doorn (2019), speelt als inspirator en coördinator van de vrijwilligers van Werk aan de Vechteen belangrijke rol in het landschappelijk onderhoud langs de Vecht van Utrecht tot Muiden.
Wim Weijs (2017), waar de echte bijbel tenminste 4 evangelisten als auteurs kent, heeft de Vechtbijbel 1 duidelijke hoofdauteur, de initiator en schrijver van het inmiddels zo goed als uitverkochte Natuur en Landschap van de Vechtstreek.
Juliette Jonker-Duijnstee (2015), wie kent haar niet als enthousiaste onderzoeker van en schrijver over onderwerpen die het hart van de Vechtstreek raken (recent nog over Sterke Vrouwen in de Vechtstreek).
Hans van Bemmel (2013), gedreven kracht achter de Historische Vereniging en het Vechtstreekmuseum in Maarssen met grote kennis van de grote broer van de Vecht, het A’dam Rijnkanaal.
Tjebbe de Boer (2011), jarenlang voortrekker van de Vereniging Spaar het Gein die dit deel van de Vechtstreek voor veel onheil heeft behoed en daarmee de naam van de vereniging eer aandeed.
Bertus Averesch (2009), een projectontwikkelaar – niet onze natuurlijke vrienden – die zijn nek uitstak bij het vormgeven van OpBuuren bij Maarssen.
Hermine Kalf (2007), ‘een jonge moeder’ uit Weesp die de spil werd van het regionale en bijna landelijke verzet tegen de geplande doorsnijding van een gaaf polderlandschap door de A6-9-verbinding in de noordelijke Vechtstreek.
Ineke Dukes (2005), een voormalige Ridderhofstadbewoner – Oudaen – die dat huis niet alleen restaureerde maar ook op de bouwgeschiedenis promoveerde en haar grote kennis met alle Vecht-organisaties deelde.
Edward & Sally Munnig Schmidt (2003), samen met Anthony Lisman auteur van het standaardwerk Plaatsen aan de Vecht en de Angstelen vele jaren hoeders van het Oudheidkundig Genootschap Niftarlake.
Anthony Lisman (2001), een buitenplaatsbewoner met ongeëvenaarde kennis van en liefde voor de buitenplaatsen langs de Vecht.
Ton Stork (1999), een architect en bevlogen landschapsbeschermer, onvermoeibaar op vele fronten in touw voor de streek.