04 okt 2025 4 oktober 2025 – Uitje: Fort Maarsseveen

Dit jaar zijn we tijdens ons jaarlijks uitje te gast op Fort Maarsseveen. We krijgen een rondleiding van polderwachter Marcel Blekendaal.

We zijn met een klein groepje van 8 personen. De laatste week zijn er tamelijk veel afmeldingen geweest. Dat is jammer, maar met de aanwezige vrijwilligers maken we er een geslaagde dag van.

Het fort is binnenin omgebouwd tot horeca. Hier krijgen we bij aankomst koffie of thee met appeltaart. Lekker.

De weersverwachting maakt het erg spannend. De voorbije nacht heeft het veel geregend en er staat een enorm harde wind. We lijken te boffen, want het is droog geworden en gaande weg begint zelfs de zon af en toe te schijnen met behoud van de harde wind.

Na de koffie neemt Marcel ons mee naar buiten. Hij stelt zich voor als kunstenaar, niet zozeer van de schilderijen als wel van het vertellen van verhalen.

Vervolgens gaan we op pad. In de sloot langs het fietspad wijst hij ons op iets grijs in de oever van de sloot. Op een rustige en veilige plek vertelt hij over de overlast van muskusratten. Zij ondermijnen de dijken. Het grijs in de oever blijkt een val te zijn voor deze ratten. Er zijn meerdere technieken om ze te vangen, waarvan de meest bekende is de val met het rode vlaggetje. In Frankrijk staan ze op het menu als waterkonijn. In Nederland mogen ze niet gegeten worden.

Verderop staan we stil bij een trekgat, ontstaan door veenafgraving. Daar waar nu het riet aan de waterkant groeit, diende vroeger als legakker voor het veen. Het gesprek gaat hier al gauw over natuur en cultuur. Bestaat er nog natuur in Nederland als gebied dat niet door mensen op enigerlei wijze beïnvloed wordt?

Vervolgens lopen we terug en gaan we een klein stukje de Bethunepolder in. Marcel vertelt over sloten met stevige kanten en sloten waar je aan de kant snel wegzakt. Dat heeft te maken met de golvende zandlaag onder het veen. Daar waar de zandlaag vrij hoog is, is de kant van de sloot stevig. Is er een koe in de sloot terecht gekomen, kijk dan eerst naar de mate van stevigheid van de kant van de sloot alvorens de boer te waarschuwen. Bij slappe kanten kan de koe echt niet zelf  uit de sloot komen en moet de boer gewaarschuwd worden.

We krijgen hier van Marcel ook een demonstratie polsstokverspringen. Hij vertelt er niet alleen enthousiast over, hij waagt zich ook aan een sprong. Tot onze verbazing blijken de kampioenen een afstand van zo’n 22 m te kunnen springen met een stok die wel 13 m lang kan zijn.

Hierna keren we terug naar het fort voor de lunch. Het kan niet uitblijven, hier gaat het veel over de Oude Waterlinie, de Nieuwe Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. Deze forten zijn nooit gebruikt. Verder terug in de geschiedenis, -tijdens de 80-jarige oorlog en in de tijd van Napoleon-, is er wel veel land geïnundeerd als strategisch verdedingsmiddel.

Rond een uur of twee nemen we afscheid van elkaar. We bedanken Marcel voor de boeiende verhalen en gaan ons weegs.

We waren met een klein groepje weliswaar, maar het was een zeer geslaagde dag.