05 sep 2024 Vechtpenning voor: Marcel Blekendaal: de enige Polderwachter in Nederland

Vecht voor de Vecht penning uitreiking 5/9/2024  te Fort Maarsseveen aan Marcel Blekendaal.

In ons lage landje, doorkruist hij  inmiddels de meeste provincies met verhalen over ons landschap om bewustwording te creëren. Hij draagt uit dat een polderwachter niet alleen over de veiligheid van dijken, het waterpeil en droge voeten gaat, maar dat bewuste beleving van ons landschap minstens zo belangrijk is.   Hij vraagt zich daarbij af : van wie ons landschap is, en waar de weidevogels zijn gebleven en wat we kunnen doen om hen terug te krijgen.

Marcel benadrukt ons bewust te zijn wat we aan ons landschap toevoegen als bv windturbines: beleef je dat als horizonvervuiling of zie je elegante danseressen? Hij onderzoekt hoe we onze cultuur beleven en kunnen beschermen in deze periode vol transities. Daarbij is polderen zijn devies en daarmee  staat hij dicht bij de doelstellingen van de Vechtplassencommissie.

Marcel heeft de polderwachter ooit verzonnen om zijn fascinatie voor het Hollandse landschap te delen met zijn publiek. Hij maakt en vertelt verhalen over wat wij als mensen, boeren en bewoners doen in het landschap. Die verhalen vertelt hij tijdens gastlessen -met de polsstok in de hand- aan schoolklassen, tijdens bedrijfsuitjes en zelfs familiefeestjes. En wat hij hoopt is dat de gasten na afloop minder ‘weten’ en meer nadenken over wat ze zien, wat ze denken en wat ze vinden.

Daarnaast is hij al jaren heel actief in de kunst en cultuur in de gemeente Stichtse Vecht, als beelden kunstenaar en de laatste jaren deels in de rol van cultuurmakelaar. Hij verbindt onze kunst en cultuur, onze mooie locaties vult hij met leuke initiatieven en vooral de promotie vergeet hij daarbij niet.

Ook deze rol als cultuurmakelaar vult hij  op eigen wijze in. Hij maakt letterlijk ‘ plaats’  voor de kunst en cultuur. Hij was initiator bij de aankoop en ontwikkeling van fort Maarsseveen tot ‘broedplaats voor kunst en cultuur’ en ontwikkelt daar allerlei activiteiten, zoals 15 september het Fortenfestival.

Zijn meest recente project is het Brugwachtershuisje in Maarssendorp. Samen met de stichting Vechtsnoer (de samenwerkende culturele instellingen in Stichtse Vecht) maakt hij daar een levende etalage voor  kunst en cultuur. Hij  betrekt  en verbindt  zoveel mogelijk partijen bij de invulling van die locatie: onder andere de winkeliersvereniging, de vrijwilligers centrale en de lokale omroep, maar ook de amateurkoren en concertorganisatoren, beeldende kunstenaars, stadsdichter en musici, om op deze manier de maatschappelijke waarde van de plek zo groot mogelijk te maken.

Hij is altijd in voor het maken van nieuwe verhalen . Beluister zijn podcast: serious game over de weidevogels, verzilting  en windturbines op Spotify.

Bovenstaande maakt hem dan ook de uitgelezen kandidaat om dit jaar de Vechten voor de Vecht penning aan uit te reiken.

Over de Vechtpenning:

De Vechtplassencommissie (VPC) reikt deze penning in principe tweejaarlijks uit sinds 1999:

De penning is gemaakt door Elisabeth Varga. De inscriptie luidt:

‘Ick sit op Hofwijck staegh aen Goudestein en denck, En vliede van mijn’ Vliedt, om voor uw’ Vecht te Vechten.’ Const. Huygens.

Penning dragers tot op heden zijn:

Max en Nicole van Tilburg (2021), biologische boeren met een gemengd bedrijf, op de Hof van Gunterstein, waarbij winstmaximalisatie niet gaat boven het versterken van de samenhang tussen mens, dier, plant en bodem.

Adriaan van Doorn (2019), speelt als inspirator en coördinator van de vrijwilligers van Werk aan de Vecht een belangrijke rol in het landschappelijk onderhoud langs de Vecht van Utrecht tot Muiden.

Wim Weijs (2017), waar de echte bijbel tenminste 4 evangelisten als auteurs kent, heeft de Vechtbijbel 1 duidelijke hoofdauteur, de initiator en schrijver van het inmiddels zo goed als uitverkochte Natuur en Landschap van de Vechtstreek.

Juliette Jonker-Duijnstee (2015), wie kent haar niet als enthousiaste onderzoeker van en schrijver over onderwerpen die het hart van de Vechtstreek raken (bijvoorbeeld  over Sterke Vrouwen in de Vechtstreek).

Hans van Bemmel (2013), gedreven kracht achter de Historische Vereniging en het Vechtstreekmuseum in Maarssen met grote kennis van de grote broer van de Vecht, het Amsterdam Rijnkanaal (ARK).

Tjebbe de Boer (2011), jarenlang voortrekker van de Vereniging Spaar het Gein die dit deel van de Vechtstreek voor veel onheil heeft behoed en daarmee de naam van de vereniging eer aandeed.

Bertus Averesch (2009), een projectontwikkelaar – niet onze natuurlijke vrienden – die zijn nek uitstak bij het vormgeven van OpBuuren bij Maarssen.

Hermine Kalf (2007),  werd de spil van het regionale en bijna landelijke verzet tegen de geplande doorsnijding van een gaaf polderlandschap door de A6-9-verbinding in de noordelijke Vechtstreek.

Ineke Dukes (2005), een voormalige Ridderhofstadbewoner – Oudaen – die dat huis niet alleen restaureerde maar ook op de bouwgeschiedenis promoveerde en haar grote kennis met alle Vecht-organisaties deelde.

Edward & Sally Munnig Schmidt (2003), samen met Anthony Lisman auteur van het standaardwerk Plaatsen aan de Vecht en de Angstelen vele jaren hoeders van het Oudheidkundig Genootschap Niftarlake.

Anthony Lisman (2001), een buitenplaatsbewoner met ongeëvenaarde kennis van en liefde voor de buitenplaatsen langs de Vecht.

Ton Stork (1999), een architect en bevlogen landschapsbeschermer, onvermoeibaar op vele fronten in touw voor de streek.