15 feb 2022 Verkiezingen

Er komen verkiezingen aan voor een nieuwe Gemeenteraad. Hoe fijn dat mensen zich weer verkiesbaar stellen en hun best willen doen voor een beter leven in onze dorpen. Maar besturen is helemaal niet makkelijk.

Een van mijn eerste banen was als beleidsmedewerker bij de Gemeente Amsterdam. Daar slaagde ik erin behoorlijk wat beleid vastgesteld te krijgen door de Gemeenteraad. Dat nieuwe beleid moest leiden tot ander/beter gedrag van allerlei ambtenaren. Dat voelde belangrijk; ik droeg echt wat bij aan de leefbaarheid van de stad, dacht ik.

Tot ik me gaandeweg realiseerde dat al dat vastgestelde beleid niet hetzelfde is als wat de gemeente feitelijk doet: wat ambtenaren doen en wat bestuurders doen. Toen werd mijn opdracht opeens een stuk moeilijker: het gaat niet om beleidsteksten maar om echt ander gedrag van de hele organisatie.

Het is als het onderscheid tussen de wenselijke wereld en de werkelijke wereld. De wenselijke wereld bestaat uit voornemens, beloften, dromen, verlangens en verkiezingsprogramma’s. Uitgesproken met passie of netjes opgeschreven in volzinnen met mooie plaatjes. In de wenselijke wereld schijnt altijd de zon.

De werkelijke wereld is andere koek. Het is het modderige gedoe waarin we dagelijks leven. Vol menselijk tekort, misverstanden, haperende systemen, fouten om van de leren en botsende bedoelingen. Dit is niet de wereld van dromen maar van de rauwe werkelijkheid van een gemeente met structureel personeelsgebrek, politiek geharrewar, rammelende beleidsvorming en falende handhaving. In de wenselijke wereld is het Zandpad sinds een motie uit 2018 een fiets- en wandelboulevard waarin onze kinderen veilig naar school fietsen en overbodig verkeer een andere route neemt. In de werkelijke wereld is het Zandpad nog altijd een weg met snel rijdende auto’s en motoren, uitwaaierende wielren pelotons en zwaar vrachtverkeer van een zichzelf ambachtelijk noemende sap industrie op een wegdek dat zo wordt belast en stuk gereden dat ook de beschoeiing op veel plaatsen de Vecht inbuigt.

Binnenkort mogen we weer een nieuwe Gemeenteraad kiezen. We lazen in de verkiezingsprogramma’s weer veel over de wenselijke wereld. Verlanglijsten waar Sinterklaas nerveus van zou worden. Maar hoe zit het met de werkelijke wereld? De wereld waarin je moet kiezen bij dilemma’s, maatregelen moet nemen die soms pijn doen of moet handhaven bij een boze overtreder?

Hoe zou het zijn als we bij deze verkiezingen niet zozeer naar de beloftes kijken, maar naar de resultaten van de afgelopen jaren. Zouden we dan diezelfde partijen weer onze stem geven.

jaap van ’t hek

lid Vechtplassencommissie